Ik denk in ik.

In ik, niet in wij, ons, samen.

Ik ben een kind van het individualisme.

Ik heb niemand nodig.

Ik ben autonoom, uniek, zelfstandig.

Ik ben een onafhankelijke vrouw.

Dat maakt je sterk. Toch?

Leun is een fysiek avontuur in leunen. Een ontdekkingstocht naar afhankelijkheid.

Wij zijn opgegroeid met het idee dat je het uiteindelijk zelf moet kunnen. Wanneer je onafhankelijk bent dan ben je sterk. Afhankelijkheid is zwak.  Het moderne mensbeeld is er een waar een goed leven betekent dat je zelfstandig in staat bent om op basis van rationaliteit jouw leven in te vullen zoals jij dat wilt. Onafhankelijk van anderen. Je moet je mannetje staan en eigen verantwoordelijkheid tonen. Dan kun je alles bereiken wat je wil. 

Ik wil sterk zijn, zo sterk als een huis. Maar een huis bouw je niet alleen. Bakstenen, balken, glas, pannen en fundering. Alles leunt op elkaar. Het valt niet om. Is alles met elkaar verbonden? Waarom durf ik niet te leunen?

Met LEUN creëeren Elky Rosa Gerritsen en Godelieve Meijers tijd en ruimte waarin toeschouwers en performers samen verantwoordelijk zijn voor elkaar. Voor zichzelf en de ander. Een fysiek avontuur waarin  de toeschouwer direct betrokken raakt bij het werk.